Weerzien met Elundini
Door: Marijke en Sanne
Blijf op de hoogte en volg Marijke en Sanne
13 November 2013 | Zuid-Afrika, Kaapstad
We zijn alweer anderhalve week aan het werk op Elundini. Het weerzien was geweldig! De juffen wisten niet dat we kwamen, dus we liepen rustig met de andere vrijwilligers het terrein op. Eén van de juffen keek een keer, keek toen nog eens en begon héél hard te gillen! Daarop kwamen alle andere juffen ook naar buiten en werden we bijna doodgeknuffeld. ' Aaah, we can't believe it's you!' Er waren ook nog kinderen die ons herkenden en zelfs onze namen nog wisten. Wat een welkom! De overige vrijwilligers noemden ons al ' de sterren van Elundini' (bloos!)
De tijd heeft er niet stilgestaan. Om te beginnen zijn er veel meer kinderen, en ook veel meer gehandicapte kinderen op Elundini. We moeten dus weer veel nieuwe namen leren en jammer genoeg heten ze geen Bram en Loes maar Lindokuhle, Sinesepiwe en Balungile (precies, probeer het maar eens uit te spreken...). Wat erg gaaf is om te zien is dat de kinderen echt vooruit zijn gegaan! De 'normale' kinderen spreken veel beter Engels (vorige keer konden ze bijna alleen Xhosa) en er is echt gewerkt met de punten die Sanne vorig jaar op papier heeft gezet voor de gehandicapte kinderen. Zo kan het jongetje waar we vorig jaar hard mee geoefend hebben om te leren staan inmiddels aan de hand lopen! Sommige kinderen hebben geleerd zelfstandig te eten, leren staan (met klompvoetjes..) en zijn veel opener geworden. Ook de juffen hebben niet stilgezeten; ze hebben cursussen gevolgd m.b.t eten geven bij kinderen met een beperking (iets waar we vorig jaar veel over gesproken hebben) en zelfs een 3-daagse cursus over autisme. We zien dat de autistische kinderen het nu veel beter doen omdat ze niet meer in de drukke klassen 'moeten' blijven zitten maar nu de ruimte krijgen om soms de rust te zoeken. Wat ook een grote verandering is, is dat ze niet meer slaan maar voortaan de 'stoute stoel' hanteren (time-out), terwijl ze ons vorig jaar heel hard hebben uitgelachen toen we dit voorstelden omdat het nooit zou werken.
Ook een verschil is dat we met 6 vrijwilligers zijn i.p.v met zijn 2en. Daardoor kunnen we veel meer met de gehandicapte kinderen oefenen (de rest houdt zich voornamelijk met de 'normale' kinderen bezig) en overleggen met de juffen waar nog vragen liggen of wat ze nodig hebben. Sanne gaat samen met de juffen een therapieschema opstellen en een eet- en drinklijst maken (welke lepel/ beker, tempo, aangepast voedsel etc.). Ook moet de lijst van vorig jaar m.b.t beschrijvingen van de kinderen en waar aan gewerkt kan worden nog worden aangepast. Genoeg te doen dus.
Ondertussen hebben we ook al wat spullen aangeschaft. Nieuwe lepels (groot en klein) want er zijn veel kinderen bijgekomen, dus er waren weer te weinig lepels. Nieuwe ballen, want er was weinig speelgoed tijdens het speelkwartier. Mooie stevige voor de 'normale' kinderen en lichte ballen zodat ook de kinderen met zwakkere spieren ermee kunnen spelen. De pomp van de therapiebal was kapot, dus die hebben we vervangen. Ook hanteren ze tegenwoordig een beloningssysteem (!) dus daarvoor hebben we stickers aangeschaft.
Er komt een grote dag aan voor de kinderen: Graduation. Alle kinderen van 5, met en zonder beperking doen hun graduation op 30 november. De gehandicapte kinderen blijven op Elundini, de andere kinderen gaan volgend jaar naar het basisonderwijs binnen of buiten het township. Hiervoor zijn alvast foto's gemaakt, in graduation-outfit en met een poster van een tropisch oord als achtergrond.
We genieten elke dag van het werken met de kinderen en de juffen. Het blijft roeien met de riemen die we hebben (en dat zijn er soms niet veel) maar het is super, om de mooie resultaten maar ook gewoon het contact met elkaar. Waar het bij de kinderen soms begint met een knuffel omdat ze zijn gevallen, is het verdriet vaak allang over maar knuffelen ze nog even lekker verder, gewoon omdat het zo fijn is (en dat is het stiekem voor ons ook).
De tijd heeft er niet stilgestaan. Om te beginnen zijn er veel meer kinderen, en ook veel meer gehandicapte kinderen op Elundini. We moeten dus weer veel nieuwe namen leren en jammer genoeg heten ze geen Bram en Loes maar Lindokuhle, Sinesepiwe en Balungile (precies, probeer het maar eens uit te spreken...). Wat erg gaaf is om te zien is dat de kinderen echt vooruit zijn gegaan! De 'normale' kinderen spreken veel beter Engels (vorige keer konden ze bijna alleen Xhosa) en er is echt gewerkt met de punten die Sanne vorig jaar op papier heeft gezet voor de gehandicapte kinderen. Zo kan het jongetje waar we vorig jaar hard mee geoefend hebben om te leren staan inmiddels aan de hand lopen! Sommige kinderen hebben geleerd zelfstandig te eten, leren staan (met klompvoetjes..) en zijn veel opener geworden. Ook de juffen hebben niet stilgezeten; ze hebben cursussen gevolgd m.b.t eten geven bij kinderen met een beperking (iets waar we vorig jaar veel over gesproken hebben) en zelfs een 3-daagse cursus over autisme. We zien dat de autistische kinderen het nu veel beter doen omdat ze niet meer in de drukke klassen 'moeten' blijven zitten maar nu de ruimte krijgen om soms de rust te zoeken. Wat ook een grote verandering is, is dat ze niet meer slaan maar voortaan de 'stoute stoel' hanteren (time-out), terwijl ze ons vorig jaar heel hard hebben uitgelachen toen we dit voorstelden omdat het nooit zou werken.
Ook een verschil is dat we met 6 vrijwilligers zijn i.p.v met zijn 2en. Daardoor kunnen we veel meer met de gehandicapte kinderen oefenen (de rest houdt zich voornamelijk met de 'normale' kinderen bezig) en overleggen met de juffen waar nog vragen liggen of wat ze nodig hebben. Sanne gaat samen met de juffen een therapieschema opstellen en een eet- en drinklijst maken (welke lepel/ beker, tempo, aangepast voedsel etc.). Ook moet de lijst van vorig jaar m.b.t beschrijvingen van de kinderen en waar aan gewerkt kan worden nog worden aangepast. Genoeg te doen dus.
Ondertussen hebben we ook al wat spullen aangeschaft. Nieuwe lepels (groot en klein) want er zijn veel kinderen bijgekomen, dus er waren weer te weinig lepels. Nieuwe ballen, want er was weinig speelgoed tijdens het speelkwartier. Mooie stevige voor de 'normale' kinderen en lichte ballen zodat ook de kinderen met zwakkere spieren ermee kunnen spelen. De pomp van de therapiebal was kapot, dus die hebben we vervangen. Ook hanteren ze tegenwoordig een beloningssysteem (!) dus daarvoor hebben we stickers aangeschaft.
Er komt een grote dag aan voor de kinderen: Graduation. Alle kinderen van 5, met en zonder beperking doen hun graduation op 30 november. De gehandicapte kinderen blijven op Elundini, de andere kinderen gaan volgend jaar naar het basisonderwijs binnen of buiten het township. Hiervoor zijn alvast foto's gemaakt, in graduation-outfit en met een poster van een tropisch oord als achtergrond.
We genieten elke dag van het werken met de kinderen en de juffen. Het blijft roeien met de riemen die we hebben (en dat zijn er soms niet veel) maar het is super, om de mooie resultaten maar ook gewoon het contact met elkaar. Waar het bij de kinderen soms begint met een knuffel omdat ze zijn gevallen, is het verdriet vaak allang over maar knuffelen ze nog even lekker verder, gewoon omdat het zo fijn is (en dat is het stiekem voor ons ook).
-
13 November 2013 - 19:23
Marco & Ronnie :
Leuke binnen komst zeg, dat zal wel een grote verrassing geweest zijn!
Fijn om te lezen dat het op school beter gaat...
En dan ook nog roeien met de riemen die je hebt... en wij maar klagen over het onderwijs !
Maar het is fijn om weer iets van jullie te horen !
Doen jullie wel voorzichtig...
Groetjes van Ronnie en Marco
Doei ! -
13 November 2013 - 21:26
Maria:
Hallo, mooi om te lezen dat jullie zo warm onthaald zijn. Ik begrijp dat jullie het daar goed naar jullie zin hebben. Het is flink bezig zijn, maar krijgen er veel voor terug. Geniet nog, de tijd gaat snel. Groet uit Beuningen -
14 November 2013 - 09:05
Zoran En Imke:
Hoihoi!
Mooi om te lezen dat jullie zo welkom zijn daar! Een hele voldoening lijkt het mij om te zien dat ze daadwerkelijk hard hebben gewerkt om de richting die jullie vorige keer hebben gegeven door te zetten.
Zo te horen is er flinke groei te zien, zowel in aantal kids als in de omgang met de kids, Super!
Hier alles goed! Wij wonen sinds een week in ons appartementje in het dorp. Een eigen plekje bevalt ons prima! We missen nog een paar meubels waaronder de bank, wat het nog een beetje primitief maakt. Maar vergeleken met wat jullie daar aantreffen mogen wij zeker niet klagen!
Ook in de turnhal gaat iedereen hard vooruit! Ik denk dat je flinke verschillen zult zien als je terug komt. Van basis elementen naar al (delen) oefening op muziek. Het weekend van 1 dec. staat het eerste toernooi alweer op de planning.
Jullie doen mooi werk! Geniet ervan en success met namen leren!
Veel liefs van hier,
Zoran en Imke
-
14 November 2013 - 12:44
Fred En Ria:
Hai Marijke en Sanne,
Wat leuk voor jullie, dat welkom!
Marijke: heel hartelijk gefeliciteerd met je verjaardag vandaag! Alweer een jaartje ouder.
Sanne: proficiat met je moeder.
Maak er een fijne dag van daar in Afrika. Visite heb je genoeg daar.
De hartelijke groeten van
Fred en Ria -
14 November 2013 - 19:35
Hennie Sengers:
Hoi Marijke en Sanne
Leuk om dat verslag te lezen.Marijke gefeliciteerd met je verjaardag.ook namens Inge.
Ik wens jullie nog een paar mooie weken.
Gr. Hennie en Jan -
14 November 2013 - 20:20
Ron En Marco:
Hoi gefeliciteerd
Marijke en we drinken er wel een op als jij thuis bent in wijchen nog veel plezier en .en beet werk gaat hier ook door net zo als jullie daar
De groet
Ron en marco -
15 November 2013 - 09:28
Jan En Marian:
Wat leuk dat jullie weer zo hartelijk ontvangen zijn dat doet zeker goed!
Marijke alsnog van harte proficiat met je verjaardag, veel liefs voor jullie en een fijne tijd daar,
opa en marian -
15 November 2013 - 20:15
Marijke:
Hoi
Allemaal bedankt voor jullie felicitaties. Het was heel apart om te worden toegezongen in het Xhosa door meer dan 50 kinderen. En ze hebben gesmuld van de cupcakes. Al die glunderende gezichtjes daar doe je het voor! Groetjes uit (een op dit moment erg nat) Kaapstad, ook van Sanne
Marijke -
16 November 2013 - 17:05
Hilde:
Wauw wat leuk om te lezen! Zo knap dat het zo hard vooruit gaat daar! Echt fijn! :)
Trots op jullie! :)
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
