Fundraising en Robbeneiland

Vorige week zaterdag was er een fundraising bij Elundini. Ze willen met de kinderen op jaarafsluiting, maar daar moet eerst geld voor ingezameld worden. Bij uitje moet je natuurlijk niet denken aan Efteling-achtige toestanden, maar aan een dagje weg met een bekertje limonade en koekje. Ook het vervoer moet betaald worden, gezien het grote aantal kinderen (ongeveer 65) en alle rolstoelen die mee moeten.
Uiteraard was het Afrikaanse chaos. We zouden om 10.00 uur starten, maar dat werd 10.45 uur. De kinderen deden een Miss en Mister Elunini verkiezing, zongen liedjes en deden dansjes. Daarna waren de ouders aan de beurt. Ze waren verdeeld in groepen en moesten een bepaalde cultuur uitbeelden. De sangoma (wonderdokter) was hilarisch! Deze moeder ging helemaal op in haar rol en rende, schreeuwde en danste over het terrein. Ook gingen ze 'whites dinner' uitbeelden. Dit was de eerste keer dat er ook 'witte' mensen kwamen kijken, dus we waren erg benieuwd. Er kwam een tafel tevoorschijn met wijnglazen, mes en vork en meerdere borden. Xhosa eten alleen met een lepel (en het liefst met de handen) en drinken zelfgemaakt bier en geen wijn, dat is iets van 'de blanken'. Toen ze ook nog met een sigaret en de benen over elkaar gingen zitten en er enige mobieltjes tevoorschijn kwamen, kwamen we niet meer bij! Briljant hoe ze ons uitbeeldden en met volle overtuiging!

Op zondag naar Robbeneiland geweest. Het was erg indrukwekkend om te zien hoe de politieke gevangen daar al die jaren hebben geleefd. Zeker omdat de rondleiding werd gedaan door een ex-gevangene die als student was opgepakt toen hij demonstreerde tegen de scheiding van onderwijs voor blank en zwart in Soweto (Johannesburg). De cellen, ook van Nelson Mandela, waren erg klein. Wat door een Amerikaan werd verwoord als: 'Is this it?' We kwamen niet meer bij! Wat dacht hij dan, dat dit aleen het voorportaal was en dat hij jaren in een luxe villa met zwembad gevangen zat?! Americans.. zucht!

Voor het project deze week weer wat uitgaven gedaan. Slabbertjes voor de gehandicapte kinderen, want tijdens het eten geven hadden ze handdoeken om, maar door al dat bewegen was je meer tijd kwijt met de handdoek goed leggen dan met eten geven. Ook hebben we babylepels gekocht, zodat de kleintjes (en sommige groten die moeite hebben met eten) niet van de enorme happen hoeven te nemen. Onvoorstelbaar hoe blij ze hier mee waren, terwijl het voor ons de gewoonste zaak van de wereld is dat je babylepels en slabbertjes in huis hebt.
Daarnaast ook nog een sensory-box gemaakt, met verschillende materialen (kwastjes, sokken, washandjes, rollers) om te laten voelen voor de meervoudig gehandicapte kinderen. Ze gingen er meteen mee aan de slag en de kinderen vonden het erg leuk, gezien de schaterlachen die door het lokaal(tje) klonken. Nog wat rammelaars en bijtringen gekocht en een grote fitnessbal zodat ze wat fysiotherapie kunnen doen met de kinderen. De vorige bal was kapot gegaan, maar er was geen geld voor een nieuwe. Nu kunnen ze dus weer hard aan de slag :)
Voor de 'gewone' kinderen schrijfschriftjes laten kopiëren, uiteraard om te leren schrijven. Ook basismateriaal als scharen, schrijf- en kleurpotloden en schriftjes gekocht. Daarnaast nog wat materiaal om de getallen en letters te leren, want ze kunnen het ABC wel opzeggen, maar hebben geen idee wat het inhoudt. Ook tot 20 tellen gaat prima, maar of ze de inhoud kennen is nog maar de vraag.
Het team van Elundini is geweldig. Ze werken op Elundini vrijwillig (ze krijgen geen geld, maar wel eten), maar met heel hun hart. Elke dag vertellen ze hoe blij ze zijn dat we er zijn en, ondanks dat we steeds zeggen dat ze dat niet steeds hoeven zeggen, blijven ze het herhalen. We voelen ons erg welkom en zijn echt onderdeel van het team. We zijn al bijna op de helft, wat gaat dat snel!

Het weer is overdag prima, lekker warm met veel zon. 's Avonds is het echter koud, door de harde en koude wind. Dan trekken we graag een fleecevest aan.
De organisatie, SAVE, die het vrijwilligerswerk organiseert, verdient overigens niets aan de vrijwilligers. Alles wat we betalen is voor onderdak, eten en vervoer en alles wat daarna overblijft gaat naar het project. Dat voelt erg prettig!